Zomaar drie verdrinkingsgevallen uit de krant van vandaag

Een van de bekendste Engelstalige kranten in Bangladesh, de Daily Star, schreef vandaag over drie verdrinkingen die afgelopen zondag en maandag in nabijgelegen plaatsen plaatsvonden: twee kinderen en een volwassene. Toen ik het artikel las besefte ik dat alledrie de gevallen elk op hun manier exemplarisch zijn voor de gruwelijke aantallen verdrinkingsdoden in dit land: 2 kinderen ieder uur, en een mij onbekend aantal volwassenen. In plaats van statistieken, wil ik deze keer de drie slachtoffers bij naam aan jullie voorstellen:

• 
  
  Babul Islam, een 40 jaar oude concierge van een middelbare school, was zijn voeten aan het wassen in een van de ontelbare vijvers die Bangladesh rijk is (gegraven om grond rondom te verhogen en dijken te bouwen; gebruikt voor het kweken van vis, de was, en om te baden) toen zijn sandaal in het water viel. Hij verdronk toen hij de vijver instapte om de sandaal pakken. Hij had nooit leren zwemmen. Ik weet niet of Babul Islam een gezin achterliet, maar acht dat wel waarschijnlijk. Zo ja, dan is op basis van de gebruikelijke gang van zaken in dit land te verwachten dat zij met het wegvallen van de kostwinner veroordeeld zijn tot (nog diepere) armoede, met alle sociale consequenties vandien: schoolgaande kinderen mogelijk van school, kinderarbeid om als gezin het hoofd boven water te houden, vroege (nog vroegere) uithuwelijking, enz., dus een nieuwe generatie die niet uit de armoedeval zal geraken;
• 
  
  Raisa Rana, een ondernemende peuter van 17 maanden, ging binnenshuis op onderzoek uit toen haar familieleden even niet opletten, en viel in een emmer water, waarna ze verdronk.
• 
  
  Sohel Chowdhury, een jochie van 8 jaar, verliet 's ochtends het ouderlijk huis om te gaan spelen in zijn dorp. Rond het middaguur werd zijn lichaam gevonden in een vijver in de buurt. Is hij erin gevallen, of is hij alleen gaan zwemmen? In ieder geval was hij niet in staat om op eigen kant de kant te bereiken.

Dit is veel minder dan het topje van de ijsberg. Over verdrinkingen publiceren de kranten in Bangladesh niet zo veel als over de talrijke en meer spectaculaire verkeersongevallen, en daarom viel dit berichtje me op. Behalve om schokkende statistieken gaat het ook om diep tragische individuele gebeurtenissen, iedere keer opnieuw. Het mooie is echter dat er met relatief eenvoudige middelen iets aan te doen is.

De redenen voor de ongelukken die ik hier heb aangehaald zijn divers: in het geval van Raisa was haar familie even niet alert, en dat kan iedere ouder overkomen. Zwemlessen zouden haar niet hebben geholpen. Maar door mensen voor te lichten over de gevaren van zoiets ogenschijnlijk onschuldigs als een emmer water op de grond (in plaats van op een tafel) kun je dergelijke gevallen verminderen. Hele basale zwemlessen zouden de dood van Babul en Sohel zeer waarschijnlijk wel hebben kunnen voorkomen .
Het CIPRB, dat ik met mijn Kanaaloversteek en deze website wil steunen, werkt op beide fronten: zwemlessen vanaf 4 jaar, en tevens voorlichting voor de hele gemeenschap, niet alleen over de gevaren van water, maar ook van vuur, gif, verkeer, etcetera. Doe me een plezier en ga even kijken op hun website, of bekijk even het filmpje!