Radiostilte

Twee weken geen kik gegeven, zo hou je natuurlijk geen lezers vast!

Na de twee weken malaise van onlangs was het gisteren weer plotseling raak: diarrhee en zere spieren, de moed zonk me in de schoenen. Gelukkig ging het vandaag wel weer. Het trainen komt weer langzaamaan op gang, maar de grote volumes moeten nog komen. Het zou al mooi zijn als ik deze week 15 km haal. De antibioticakuur die ik onlangs heb gevolgd heeft flink in mijn conditie gehakt. Ik ben overigens begonnen met het ontwerpen van een trainingsschema tot volgend jaar augustus, en zal daar binnenkort meer over schrijven. Er zitten in ieder geval een aantal zeer zware piekweken in, met in april en mei volgend jaar trainingsvolumes van 50 tot 70 kilometer!

De vorige week draaide vooral rond M.: eerst klachten van zijn leraren over de belabberde kwaliteit van zijn huiswerk, vervolgens zelfs een beschuldiging van plagiaat die ik nogal kwaad en met succes heb weersproken (hij had een geparafraseerd artikel inclusief naam van de auteur via e-mail ingeleverd als huiswerk: sloppy, maar geen plagiaat), en tenslotte flikte hij het tegen ons uitdrukkelijke verbod in om in zijn eentje tijdens het spitsuur door het verkeer van Dhaka naar huis te fietsen! Voor dat laatste vergrijp wordt zijn fiets een maand lang aan de ketting gelegd, met de verzekering dat de fiets bij opbod wordt verkocht als ie het nog eens doet. Ook word hij deze dagen door ons strakker aan de lijn gehouden met zijn schoolwerk, dit alles tot zijn grote ontevredenheid, al begrijpt hij het wel. Toch moet ik stiekem wel om hem lachen: die stunt met zijn fiets had hem wel een 'thrill' gegeven zei hij... Benieuwd waar hij over 10 jaar zijn thrills gaat zoeken...

Met het Brabants Dagblad is alles rond: ik schrijf met ingang van oktober een korte maandelijkse column over mijn belevenissen in de aanloop naar mijn Kanaalovertocht. Ik moet de eerste column voor eind volgende week inleveren.