Tegenvaller

Jammer zeg: zojuist vernomen van de organisatoren dat de 12-uurs marathon in Zurich in 2011 geen doorgang zal hebben, en wellicht ook net in 2012, wegens renovatie van het zwembad waarin vorige edities steeds gehouden werden. Erg jammer, 12 uur getimed zwemmen was een mooi doel voor februari, ik zal iets anders moeten bedenken. Suggesties welkom!

Opnieuw gewichtentraining gisteren, en veel minder spierpijn vandaag dan een week geleden. Vandaag na het werk een 3,5 km training met veel sprint en variatie in slagen, lekker. Een 200 meter vrij getimed in 2.39, wat voor mijn doen vrij snel is. Is het verbeelding of trok ik echt al met meer kracht mijn armen door het water? Toch is echt 100% sprinten niet mijn ding: ik ga liever heel lang hard dan heel even knoerhard.
Voorlopig is het lekker spelen, beetje genieten van mijn uithoudingsvermogen, alle slagen, veel wisselslag oefeningen, veel sprints. Ik heb Marcel's raad ter harte genomen: ieder training moet je uitdagen, geen garbage yardage. Ik ben van nature nogal lui (there, I said it!) en heb de neiging lekker comfortabel door te ploegen en meters te maken, maar intervalwerk is beter. Total body confusion is wat kanaalschipper Mike Oram aspirant Kanaalzwemmers aanraadt, oftewel anything goes, als het maar veel/zwaar is en voor steeds nieuwe prikkels zorgt.

Ik ben begonnen met het uitwerken van een trainingsplan voor komend jaar tot het Kanaal. Ik begin met de maandpieken: de lange weekeinden waarin je 2 tot 4 intensieve en/of lange trainingen op opeenvolgende dagen doet. Deze maand 4 x 1,5 uur, maar in juli volgend jaar 2x8uur, alles afgestemd op beschikbare tijd en geplande testmomenten. Daarna ga ik de indviduele weken verder invullen, vooral w.b afstanden en de verhouding zwemmen vs. crosstraining. Als ik eruit ben zal ik er eens wat over schrijven.

Ook meer aandacht voor versterking van de romp. Ik begin aardigheid te krijgen in oefeningen op de Swiss ball, waar ik nu een sessie mee goefend heb bij Gary. Deze week oefenen we nog meer. Vorige week was mijn enthousiasme nog wat bekoeld na een keer keihard van zo'n ding op mijn rug te zijn gesodem...rd (twee dagen een zere rug), maar de mogelijkheden met zo'n bal zijn onbegrensd.

De Swiss ball (beter een paar goedgeoefende modellen op zo'n foto dan een houterige 44-jarige die zijn Adonisvormen al enige tijd  kwijt is...)

Het is bepaald niet alleen zwemmen en sport wat de klok slaat.
T. (9) eist de nodige aandacht: we zoeken een huiswerktutor voor haar en proberen er bij haar de moet in te houden. Ze moet erg haar best doen om het dubbele schoolwerk (Amerikaanse schoolen Nederlands) bij te benen en is wat zwaar op de hand deze dagen.
M. (11) traint voor het schoolzwemteam, en we zijn blij dat ie het eindelijk volhoudt. In het verleden kon het trainen hem niet boeien maar daar is ie overheen naar het schijnt (het feit dat de coach hem kwam vragen al-sje-blieft mee te doen (ze kwamen een 11-jarige te kort) heeft zijn ego duidelijk nogal gestreeld). Als ie het volhoudt mag hij met het team mee naar een swim meet van internationale scholen in Mumbai begin oktober. Toch leuk voor een 11-jarige: ik vond op die leeftijd op de fiets vanuit Oss naar de Teeffelse Wetering om daar op baars te vissen al best een belevenis. En dan voor het eten thuis!

Verder voel ik me op het werk als een Chinese jongleur die 20 borden op bamboetokken tegelijk aan het draaien houdt. Een onlangs gearresteerde vakbondsleider die in het gevang naar het schijnt buitengewoon 'onzorgvuldig' (laat ik maar netjes blijven) behandeld wordt, vergt veel aandacht nu ik ook het politieke week waarneem, en dat is naast het gewone operationele werk. En wat doe je met een teamlid dat onverwacht haar recht op 2 jaar ouderschapverlof opeist, te rekenen vanaf oktober, terwijl het subteam van drie personen waar ze deel van uitmaakt al zwaar onder druk staat?
Toch zou ik het niet anders willen. Ik vind dat voortdurende schakelen tussen onderwerpen heerlijk, en ik kan me nauwelijks een leukere job voorstellen dan die ik nu heb. Kon ik 'm maar vanuit Lith doen!

Minder heerlijk vind ik overigens het representatieve deel van mijn job, al hoort het erbij. Tijdens de Ramadan stromen de uitnodigingen binnen voor officiele Iftar recepties (de maaltijd waarmee de vasten aan het einde van de dag wordt gebroken) van hoogeplaatsen in d eregering, andere diplomatieke missies, NGO's, enz, Als ik niet uitkijk ben ik iedere dag de sigaar. Ik delegeer zoveel van dit soort gelegenheden als mogelijk naar collega's die het leuk vinden (of soms ook niet), of ik meld me af met een smoes ('wegens reeds bestaande verplichtingen'), om zo toch wat privetijd over te houden. Alleen komend weekend (Eid) ontkom ik er niet aan: dan mag ik, keurig in het pak gehesen, met de rest van het corps diplomatique (erg veel andere nr. 2's wier bazen curieus genoeg in deze periode allemaal wat anders te doen hebben ver van Dhaka) bij de President, de Premier en de Leidster van de Oppositie in de lange rij gaan staan teneinde hen de hand te schudden(#) en enkele beleefdheden met hen uit te wisselen, onderwijl de tijd in de rij dodend met terloopse kout met andere licht verveelde maar hun lot stoicijns ondergaande diplomaten. Nee, dan buffel ik liever op kantoor, in besprekingen of in het veld!

(#): niet de Leidster van de Oppositie echter: die schudt om religieuze redenen geen mannen de hand. Het verhaal gaat dat jaren geleden, toen ze nog Premier was, Nelson Mandela op bezoek kwam in Bangladesh. Mandela was goed gebriefd, en omdat ze geen mannen de hand schudde ..... omhelsde hij haar maar en gaf haar een flinke pakkerd! Alleen proberen als je Nelson Mandela heet.