Thank you AISD!

Voor het eerst sinds lange tijd weer eens 's ochtends vroeg (6 uur) in het water gelegen. Niet omdat ik dat zo leuk vind, maar omdat zoonlief zijn wiskundehuiswerk voor vandaag tijdens de Eidvakantie in zijn kluisje had laten liggen en dit vanochtend op school moest maken. Ik heb hem naar school gebracht en ben toen maar weer eens een ochtendtraining gaan doen, een kleintje dit keer: 2 km. In tegenstelling tot wat je misschien zou denken vind ik er niet veel aan om me 's morgens vroeg al zo in te spannen, maar je ontkomt er op een gegeven moment niet aan als je veel kilometers moet maken. Voordeel is wel dat je al voor achten klaarwakker op het werk bent, en al het nodige werk gedaan kunt hebben tegen de tijd dat de meeste collega's arriveren. Ook bespaar je zo kostbare tijd met het gezin.

Een beetje reclame als dank voor alle medewerking!

Mijn hele Kanaalonderneming staat of valt natuurlijk met de beschikbaarheid van trainingswater, en dat is in Dhaka geen sinecure. Ik ben volstrekt afhankelijk van het zwembad van de American International School, waar nu alle vier de kinderen naar toe gaan. Vorig jaar heb ik alle medewerking gekregen om ook buiten de standaarduren te trainen (met name 's ochtend van 5.30 tot 7.30, i.p.v. de gebruikelijke 6-7: een uur is niet genoeg ). Het schoolhoofd merkte daarbij op dat hij het maar een bedenkelijk 'voorrecht' vond om om 5h30 's ochtends in een zwembad te 'mogen'  liggen, en noemde me goedmoedig een 'nutter', een mafketel. Overigens moest ik wel een legal waiver tekenen, zodat mijn nabestaanden de school niet kunnen suen mocht ik tijdens een van mijn trainingen de geest geven... het blijft tenslotte een Amerikaanse school ;-).

Vanochtend heb ik met het nieuwe schoolhoofd en de nieuwe sportcoordinator gesproken, en ook zij waren bijzonder behulpzaam: ik mag van mijn speciale 'voorrecht' gebruik blijven maken. Thank you AISD!