Knokkelkoorts?

In de serie 'rottige tropische ziekten' van de familie, deze keer: dengue fever of knokkelkoorts.



Eerdere ervaringen betroffen malaria (dochter T. 2 keer, ikzelf 5 keer); bilharzia (ik 1 keer, mijn longen vol parasieteneitjes); en veruit de smerigste: botfly (Dermatobia hominis - een onder de huid groeiende larve van een soort horzel, die er als een made uit komt gekropen. Medisch niet erg alarmerend, maar walgelijk natuurlijk - R. en G. elk een keer). Allemaal opgedaan in de Centraalafrikaanse Republiek. Tot nu toe leek Bangladesh mild voor ons.

Botfly: horzellarve breekt
uit door de huid. Misselijkmakend
als je het bij je eigen kind ziet, maar
verder vrij onschuldig.

Deze keer lijkt A. echter aan de beurt. Ze is al vier dagen goed ziek en de dokter vermoedt dengue fever. Bijna 40 graden koorts, zere botten en spieren, en licht uitgedroogd. Ze moet nu een suiker-en-zout oplossing drinken die ook wordt gebruikt voor cholera-patienten. Als ze niet meer gaat drinken 'suggereert' de dokter dat ze aan een infuus moet.

Ikzelf ben ook al een paar dagen niet lekker: rillingen, diarree en bek-en bekaf, al is het minder spectaculair knock-out dan A. Mijn korte training op 12 september was al een indicatie: ik was moe en had ook geen zin in meer. Ik heb dinsdag, gisteren en een groot deel van vandaag op bed doorgebracht, waar A. dus al lag. Ook licht uitgedroogd volgens de dokter, dus ook ik ben aan de suiker-en-zout oplossing. Die is niet erg lekker, maar ik heb er niet zo'n moeite mee als A. en klok gemakkelijk een halve liter in een keer weg. Zij doet het met kleine slokjes, wat de walging nog erger maakt. Ik heb haar er natuurlijk op gewezen dat mijn jarenlange en zorgvuldig onderhouden expertise met bierdrinken nu goed van pas komt, maar ze was er niet erg van onder de indruk :-(

Vandaag zijn er voor ons beiden bloed en urinetests uitgevoerd, morgen weten we hopelijk wat er precies aan de hand is. Komende zondagavond moet ik voor vijf dagen naar Indonesie voor het werk, maar ik twijfel of ik in deze vorm wel moet gaan.

Van trainen is dus niets gekomen, al ben ik vanochtend een half uurtje met M. naar het zwembad gegaan om wat sprintjes te oefenen voor zijn schoolwedstrijd morgen. Ik zwom er een beetje naast. Met een paar eenvoudige aanwijzingen ging zijn 50 meter vrij drie seconden sneller. Het intensieve trainen met het schoolteam van de laatste weken (5 keer per week) werpt zijn vruchten af: zijn techniek en snelheid zijn duidelijk vooruitgegaan, en hij lijkt het nog steeds leuk te vinden.