M. (11) had met zijn vriend(inn)enclubje (hij, een Keniaanse jongen, een Bangladeshi/Italiaanse, en een Britse) twee jonge straatkatjes zonder moeder gevonden. Omdat de ouders van de andere drie het vertikten de beesten onderdak te bieden en hij verwachtte dat hij ook bij A. en mij wel nul op het rekest zou krijgen, blijkt hij ze gisteren onder onze ogen in zijn sporttas mee naar zijn kamer te hebben gesmokkeld! De hele avond was hij voortdurend op zijn kamer met zijn muziek nogal hard aan, wat hij anders nooit doet. Om 2 uur ’s nachts was ik nog op, en was verrast toen hij ook nog door het huis bleek te lopen. Ik hoorde toen pas gemiauw. Hij liet me twee piepjonge katjes zien (‘Tigress’en ‘Angel’), waarvoor hij in een metalen boekenkist met lappen en een kommetje melk onder zijn bureau een nestje had gemaakt, inclusief een bureaulamp om ze warm te houden. Heel vertederend, niet alleen de katten, maar ook zijn toewijding. De beestjes mogen blijven van ons, al voorzien we dat het vervelend zal zijn wanneer we hier over twee of drie jaar weggaan. Wel zijn we strikt over geen beesten in huis, dus vandaag ging de inmiddels nogal riekende kist naar buiten op onze overdekte parkeerplaats (ons minituintje is al bezet door een konijnenren). M. was, inmiddels murw door het slaapgebrek, boos op me en in tranen (‘katten hebben last van muggen en zijn bang van het gemiauw van de grote straatkatten’), maar dat gaat wel over.
De belangstelling voor mijn blog is ineens enorm toegenomen sinds Teunie er melding van maakte op haar blog Eenvoudig leven. Ik zit al dicht tegen de 1000 bezoekers, veel eerder dan ik dacht.
No comments:
Post a Comment