Opa Joop

Eergisteren slecht nieuws: Joop/opa Joop, beste vriend van A.'s  moeder en familievriend al zolang A en ik getrouwd zijn, en voor de kinderen een echte (vervangende) grootvader (en zij voor hem echte vervangende kleinkinderen), is op 83-jarige leeftijd overleden in Amsterdam. Het lichaam was al jarenlang op, maar daar leek deze Mokumse rasoptimist goed mee om te gaan. Zij steevaste antwoord als we vroegen hoe het met hem ging was: "Ach, ik mag niet mopperen", terwijl hij dat volgens alle objectieve maatstaven best had gemogen. Een geweldige man, oerbescheiden, aardig, inspirerend in zijn optimisme, gek op de kinderen en onze kinderen op hem. De geest was de laatste maanden echter ook uitgeput, en om eerlijk te zijn denk ik dat hij nu is waar hij al een tijdje wilde zijn, al was hij er ook bang voor.

A. en ik hadden het al langer zie aankomen, en waren dus nauwelijks verrast. Voor de kinderen kwam het echter hard aan, en op zulke momenten loop je hard tegen de beperkingen van je expatbestaan op. A. is vanavond echter naar NL vertrokken met de twee kleintjes R. en G, om op zaterdag namens het gezin Joop's crematie in kleine kring bij te wonen en om haar moeder bij te staan.. Ik blijf met M en T hier tot ons vertrek voor de Kerstvakantie over drie weken: ze hebben nog school, en ik het werk. R en G gaan vanaf volgende week een paar weken in Lith naar school (De Meander). Ondanks de verdrietige aanleiding van Joop's overlijden is dat wel leuk: hopelijk doen ze er ook meer Lithse vriendjes op, net zoals de twee oudsten.

Werk blijft druk, al is de stress iets aan het zakken. Soms moet je tegenslag maar aanvaarden. Maar de spurt naar de finish is hard werken, met enorme druk om jaardoelen te halen. Gelukkig staan we er eigenlijk prima voor.

Mijn botsing met een politie-auto op weg naar Shatkira heeft toch een staartje: een soort vertraagde ractie in mijn nek, die ik dezer dagen nauwelijks kan draaien. Vandaag wel 5 km getraind, niet erg intensief.

De komende weken wordt het multitasken: naast mijn gewone taken in de drukste tijd van het jaar heb ik de extra taken van de ambassadeur, die per 29 november voorgoed vertrekt, en ben ik tijdelijk alleenstaand vader. Heb M & T beloofd dat we het gzellig gaan maken.

O ja, column nummer 2 is inmiddels in het Brabants Dagblad verschenen een paar dagen geleden.