Since The Swim I have given a few interviews to local (Brabant ) and other news media. To compensate for my long silence I will list them below (please click on the hyperlinks). All news coverage was in Dutch, but non-Dutch speakers may enjoy some of the footage of the swim taken by Asha as included in some of the videos. (I haven’t gotten around (yet) to doing a video of the swim for Youtube.)
- Richard Broer, a reputed Dutch open water swimmer and editor of the website NOWW (Netherlands Open Water Web) interviewed me a few days ago. As it is the most detailed account of my swim, I copy it below in its entirety (with Richard’s permission), or click here for the original article with pictures.
- On 28 July, returning from
Dover - Local
Oss - Regional broadcaster Brabant10 will do an item on the swim by the end of August (I will add the link later).
- Last but not least, apart from publishing my monthly columns (unfortunately not available online), the Brabants Dagblad newspaper had its reporter Henk Verhagen blog about my progress on the day of the swim. It carried another article on 29 July.
In the meantime, things have gotten very much back to normal. We’re back in Dhaka , where the monsoon rains are flooding the streets. The children are getting back into their school routine, Asha into running our household, and I into the last year of my work here before we move on to an as yet unknown destination next Summer.
While I enjoy my new status as a certified Channel Swimmer, it is a little awkward suddenly not to have an objective to train towards after having had a major one for a few years. I hope that I will have the opportunity in the future for a few more (ultra-)long distance endeavours.
Total funds raised so far are approaching 3000 euros, with donations still coming in. Accounts will remain open for a little longer before I transfer the funds to CIPRB.
Milko
------
Here’s the interview with Netherlands Open Water Web (click here for the original article with pictures).
Je hebt aan deze tocht een paar jaar gewerkt. Wat zijn de lessen die je voor jezelf hieruit trekt?
Ik heb er heel veel van geleerd, zowel puur zwem- en trainingstechnisch als in meer algemene zin.
De belangrijkste les is natuurlijk dat met wilskracht en doorzettingsvermogen vrijwel alles mogelijk is. Dat is een nogal versleten cliché, maar ik heb mogen ervaren hoezeer het waar is. Drie jaar geleden was ik zo uit vorm dat ik met moeite 500 meter in een zwembad zwom, en dan nu Het Kanaal, in een nog vrij vlotte tijd ook. Dit neem ik mee als een belangrijke les, niet alleen voor al het andere dat ik in mijn leven nog eens zou willen doen, maar ook voor mijn kinderen.
Ik geloof ook dat het verstandig geweest is om de voorbereiding geleidelijk aan te pakken, hoewel geleidelijkheid niet echt in mijn aard zit. Ik heb in 2009 mijn eerste 10 km (Vriezenveen) gezwommen, begin 2010 een 20 km in warm water (Rottnest Channel Swim in Australië, 24°C ), augustus 2010 mijn eerste Stavoren-Medemblik (19°C ), februari 2011 nog een keer Rottnest. Vervolgens ben ik al eind mei vanuit Bangladesh naar Nederland gegaan om twee maanden lang in koud open water (de Maas, het IJsselmeer, en een weekend in de haven van Dover met de Kanaalzwemmersgroep van de legendarische Freda Streeter) de training te kunnen afronden.
Ik heb ontdekt dat ik goed tegen koud water kan. Een simpel feit, maar wel belangrijk natuurlijk. De openbaring was begin juni in Dover, waar ik trainingen van 5 en 6 uur in water van 12-13°C bleek te kunnen verdragen. Moreel was dat een flinke oppepper, want ik heb me sindsdien geen zorgen meer gemaakt over de temperatuur tijdens de Kanaalovertocht (16°C ).
Met mijn beperkte openwater-ervaring was het voor mij belangrijk om een ervaren coach, Marcel van der Togt, als klankbord te hebben. Hoewel ik goed in staat was om mijn trainingen alleen af te werken, heeft hij de afgelopen twee jaar op beslissende momenten het juiste advies gegeven over techniek (waarmee ik een schouderblessure heb kunnen voorkomen), trainingsopbouw, het belang van variatie in de training, en over trainingsintensiteit c.q. het belang van rust en herstel. Hij heeft me een week of drie voor mijn overtocht stevig toegesproken toen ik dreigde te overtrainen, en me daarmee waarschijnlijk voor veel onheil behoed, waar ik hem dankbaar voor ben. Zijn trainingsfilosofie bestaat er onder meer uit dat je steeds meer je doel imiteert in je training: zo zwem je in pieken met tussenpozen de afstand van Het Kanaal in 4 opeenvolgende dagen, dan in 3, dan 2, en eventueel 1. Deze aanpak heeft voor mij prima gewerkt, en voor hemzelf trouwens ook: Marcel zwom de dag voor mij eveneens Het Kanaal over, met slechts 7 maanden voorbereiding!
Overtraining is een groot risiso, zowel mentaal als fysiek. Rond maart dit jaar had ik er, ook na een niet al te voorspoedig verlopen Rottnest Channel Swim in februari, even zwaar tabak van. Overleg op afstand met Marcel bracht uitkomst en na een paar weken minder zwemmen en meer crosstraining (rennen, roeien, fietsen in de sportschool) ging het weer. Sindsdien train ik niet meer wanneer ik geen zin heb. Als je echt Het Kanaal over wil, komt die zin vanzelf weer terug.
Hoe was het voor je achterban?
Gemengde gevoelens door de tijdsinvestering die de trainingen de afgelopen jaren vergden, maar op dit moment zijn ze toch trots en blij. Het was voor mij geweldig dat mijn vrouw Asha meeging op de boot, zodat ze het resultaat van al die training heeft kunnen zien. Haar aanwezigheid, naast die van Marcel, was een enorme steun.
Mijn baan in Bangladesh (hoofd ontwikkelingssamenwerking bij de EU Delegatie aldaar) is veeleisend. Trainingen gingen dan ook niet ten koste van mijn werk maar wel vaak van tijd thuis. Daarom wil ik voor dit jaar grote projecten even uitstellen, om tijd met mijn gezin in te halen.
Je zwom voor een goed doel. Hoe ben je bij dat doel gekomen en heb je opgehaald wat je verwachtte?
Ik ben in Bangladesh door een eerdere sponsoractie van mijn Masters zwemclubje in Dhaka in contact gekomen met het werk van het Centre for Injury Prevention and Research Bangladesh (CIPRB). Dit is een geheel door Bangladeshi’s opgezette en gerunde organisatie die zich onder meer beijverd om door voorlichting en zwemlessen met eenvoudige middelen onder de armste bevolking het verschrikkelijke aantal verdrinkingsdoden (bijna 50 per dag!) onder Bangladeshi kinderen terug te dringen. Ik wilde het CIPRB graag laten meeliften op de eventuele publiciteit die ik met mijn overtocht zou kunnen genereren. Over de hoogte van het bedrag dat ik eventueel zou kunnen ophalen had ik geen precies idee, al weet ik nu dat je om grote bedrijfssponsoren te interesseren veel meer tijd in werving moet investeren dan ik heb kunnen doen. Niettemin ben ik met een behoorlijk aantal giften van particulieren al tot een bedrag van bijna 3000 euro gekomen. Er komen nog steeds bijdragen binnen, en ik hoop op meer. Donaties zijn dan ook nog steeds welkom op rekeningnummer 44.92.05.878 t.n.v MvG Channel Swim.
Hoe verliep de oversteek zelf?
We gingen op 27 juli rond half zeven ’s ochtends scheep in de haven van Dover: Marcel, Asha, kapitein Paul Foreman met een bemanningslid en de waarnemer van de Channel Swimming and Piloting Federation. Na de spanning van het wachten was het bijna een opluchting om eindelijk het water in te springen en rustig naar het strand te zwemmen voor de start.
Na de start heb ik het eerste half uur vrij rustig gezwommen om warm te worden en mijn ritme te vinden, daarna ben ik meer bewust tempo gaan maken. Voedingen (Maxim Carboloader (97% maltodextrine), Aptonia Hydro Endurance (met elektrolyten), en ieder uur een halve banaan met afwisselend ibuprofen en paracetamol) vonden om de 20 minuten plaats en dat bleek een adequaat ritme: ik heb geen ‘hongerklop’ gehad en heb tot op het einde kracht achter mijn slagen kunnen zetten. De lucht was grijs en soms dreigend, en de zee toch woeliger dan we hadden gehoopt. Doordat ik alleen links ademhaal moest ik voortdurend rechts van de boot zwemmen, waar de schipper me minder goed kon zien. Aanvankelijk was het ook niet gemakkelijk voor hem en mijzelf om precies gelijk op te gaan, maar zwom ik dan weer voor de boot uit, dan weer achter de boot aan, waarbij ik ook een paar keer last had van dieselwalmen van de uitlaat. Later ging dat gelukkig beter, al zorgden de wind en de golven ervoor dat het voor de schipper een hele klus bleef om de zeer langzaam varende boot te manoeuvreren en een constante snelheid te geven.
Mijn herinnering aan het middenstuk van de oversteek is nogal vaag. Er gebeurt niet zo heel veel: je zwemt, let op je slag en je ritme, kijkt naar wat de mensen op het dek doen, denkt aan je volgende voeding. Het water was koud en vrij helder: ik zag kwallen en gepen op een paar meter onder me door komen. Slechts één kwallenbeet. Tijdens het zwemmen en de voedingen probeerde ik niet naar de Britse of Franse kust te kijken, omdat je daaraan toch niet kunt zien of je goed vooruitgaat. Door de deining en de golven zag ik sowieso erg weinig, alleen een paar keer op grote afstand passerende tankers. Marcel en ik hadden afgesproken dat hij me bij de voedingen geen informatie zou geven over de afgelegde of de nog af te leggen afstand, omdat dat met de stromingen in Het Kanaal toch niet veel zegt. We gingen uit van een tijd van ongeveer 12 uur en zo deelde ik de tijd in: na drie uur zat ik op 25%, na zes uur op 50% van de tocht, enzovoorts. Zoals ik al vaker heb gemerkt, ook bij lange trainingen, doe ik er lang (soms wel een paar uur) over om helemaal lekker op gang te komen, en begin ik me beter te voelen en beter te zwemmen wanneer ik over de helft ben. Dat was ook nu het geval. Daarbij had ik een morele opsteker toen ik hoorde dat er een tijd van rond elf uur in zat, waardoor ik ineens een groter percentage van de tocht al achter me had.
Doordat ik de schipper op een gegeven moment verkeerd begreep (je wordt er geestelijk niet helderder op na al die uren…) dacht ik te vroeg dat ik mijn laatste voeding had gehad en begon dus fors te versnellen. Er volgden echter nog twee voedingen! Op die manier heb ik op het eind dus nog een uur lang volle bak gezwommen. Blijkbaar had ik daar de reserves nog voor, dus het misverstand is alleen maar gunstig geweest: met 10 uur, 29 minuten en 45 seconden is mijn overtocht de op twee na snelste van de 24 geslaagde solo-overtochten die er dit jaar tot nu toe hebben plaatsgevonden, en staat ze 240e in de ranglijst aller tijden (1636 overtochten tot op heden), dus bij de snelste 15%. Behalve het feit dat ik de overkant heb gehaald, ben ik op die tijd ook wel trots.
Hoe was het om voet aan land te zetten?
Het was nog niet zo gemakkelijk om aan land te komen! We landden bij de rotsen iets onder Cap Gris Nez en de officiële waarnemer had gezegd dat het voor hem voldoende was als ik alleen de rotsen zou aantikken. Maar na dat hele eind zwemmen wil je natuurlijk op de rotsen staan, en het was nog een hele klauterpartij om eruit te komen, met een paar fikse schaafwonden tot gevolg.
Natuurlijk was ik goed ‘uitgepierd’ na zo’n enorm eind zwemmen. Toch was ik niet in de staat van lichamelijk uitputting en zelfs ontreddering die ik half en half had verwacht. Behalve doodmoe voelde ik me vooral erg rustig, niet euforisch of erg emotioneel, meer een ‘ziezo’-gevoel. Ik heb een paar minuten de tijd genomen om van het moment te genieten, in mijn eentje daar op die rotsen. Ik zocht een steentje om als souvenir mee te nemen, maar er lag helemaal niets, alleen maar grote glibberige rotsblokken!
Ook terug het water ingaan viel niet mee door de stevige golfslag en de spekgladde rotsen. Op de foto’s zie je me letterlijk op mijn hoofd krabben terwijl ik me afvraag hoe ik weer veilig in het water kom.
Vervolgens een paar honderd meter rustig terugzwemmen naar de boot, waar felicitaties en omhelzingen volgden. Geen euforie, slechts diepe tevredenheid. Ik was helder en alert. Wel enig fysiek ongemak: vrijwel meteen toen ik op de boot stond werd ik hevig zeeziek, en ik heb op de drie uur durende terugtocht naar Dover mijn ziel en zaligheid eruit gekotst. Het was pas na een paar uur, terug in het hotel na een enorme avondmaaltijd met Marcel en Asha, dat het echt tot me doordrong wat ik had klaargespeeld, toen de eerste gelukwensen binnenkwamen. Ondanks de vermoeidheid heb ik die nacht maar weinig geslapen door de opwinding.
De Kanaalovertocht ligt inmiddels alweer bijna drie weken achter je, en je bent al weer aan het werk in Dhaka. Heb je kunnen genieten van je prestatie?
Nou en of, en dat gaat nog steeds door. Het Kanaal is toch een ikoon, de Mount Everest van het openwaterzwemmen, en spreekt al meer dan honderd jaar tot de verbeelding van mensen. Dat was en is goed te merken. Uiteraard heb ik genoten van alle gelukwensen zowel in Nederland als in Bangladesh. Het was ook een aparte ervaring om zoveel aandacht in de –lokale- media (TV, radio en krant) te krijgen, en het was mooi dat ik het werk van het CIPRB voor het voetlicht kon brengen.
Nog plannen voor de toekomst?
Na een week volledige rust en wat hersteltrainingen in Nederland ben ik nu de draad aan het oppakken en weer rustig aan het zwemmen en lopen. Ik heb nog wel andere ideeën op sportief gebied, maar voorlopig even niets van dezelfde orde van grootte als Het Kanaal. Ik wil in ieder geval fit blijven en 10-20 km tochten kunnen blijven zwemmen. Ik wil mijn training ook weer wat gevarieerder maken met snelheids- en crosstraining. Maar training zal dit jaar ondergeschikt blijven aan familieleven en werk.
Is er nog iets wat je wilt meegeven aan zwemmers die ook een Kanaaloversteek ambiëren?
Eén enkele Kanaaloversteek maakt me nog geen expert, maar ik zou het leuk vinden om andere aspirant Kanaalzwemmers in mijn beperkte ervaring te laten delen (mijn e-mail: mvgchannelswim@gmail.com). Een paar algemene en puur persoonlijke adviezen gebaseerd op eigen ervaring:
- Begin op tijd en train veel en hard, maar kijk uit voor overtraining, en train niet wanneer je geen zin hebt of echt te moe bent. Train vooral slim, met welbepaalde piekperioden en voldoende rust en herstel. Doe een lange (minstens twee weken) taper voor de oversteek.
- Houd balans in je leven, en vergeet familie, vrienden en gezelligheid niet. Plan trainingspieken zoveel mogelijk rondom (en niet: tijdens) drukte in je werk en privéleven, zodat het een niet voor het ander hoeft te wijken. Drink gerust een biertje. Zorg voor genoeg slaap.
- Bereid je mentaal voor op de temperatuur van het Kanaal door zo mogelijk een paar keer lang te trainen in nog veel kouder water.
- Train gevarieerder dan ik heb gedaan... Niet alleen lange trainingen, maar ook interval en snelheidswerk, en crosstraining (lopen, roeien, …) voor de afwisseling.
- Overweeg een coach met specifieke ervaring in de arm te nemen. Zoek in ieder geval contact met andere (aspirant-)Kanaalzwemmers, bijvoorbeeld via de Google chat group
Dank je wel.
Graag gedaan!
Donaties: rekeningnummer 44.92.05.878 ten name van MvG Channel Swim
Leuk, dit uitgebreide afsluitende logje! Ik heb ervan genoten je een stukje te volgen op je reis naar je doel. En wat fijn dat je zo'n bedrag hebt opgehaald! Het ga je goed.
ReplyDelete