Een glorieuze winter

Sinds de 17e weer in Lith. Glorieus mooi winterweer! Tussen de besneeuwde uiterwaarden ligt diezelfde vriendelijke Maas waarin ik in de zomer nog zoveel trainingkilometers heb gemaakt, er nu loodgrijs dreigend en ijskoud bij.

Hoewel minder erg dan na perioden van malaria in Afrika een aantal jaren geleden, ben ik fysiek duidelijk ondermijnd. Niets dramatisch, maar gewoon bekaf na een paar uur activiteit. Ik probeer maar gewoon extra rust (slaap) te pakken, wat nu eindelijk even kan. De monsterinspanning van het Kanaal komende zomer lijkt nu wel even heel ver weg, al is ie dagelijks in mijn gedachten. Maar first things first: eerst uitrusten en fit worden, en dan pas de training hervatten. Om eerlijk te zijn zie ik dat niet meer voor Nieuwjaar gebeuren. Daar valt weinig aan te doen, dus ik leg me er maar bij neer, en geniet met het gezin van deze prachtige winter en van familie, buren en vrienden. Ik hoop dat jullie dat ook doen.

Toch knokkelkoorts

Was het eerder eens loos alarm, deze keer is het raak: ik heb dengue fever/knokkelkoorts! Vandaag bloedonderzoek teruggekregen. Het ergste is alweer voorbij, dat was de koorts een week geleden. Maar de vermoeidheid is gebleven, en ik zie eruit als een zombie, niet alleen door de werkdruk dus. Ik ben zelfs gewicht aan het verliezen, wat al sinds lang niet meer gebeurd is.

Komende weken nauwelijks trainen en heeeel rustig aan volgens de dokter. Mijn geplande 100x100 in Eindhoven komende zondag kan ik dus vergeten, en die voor de 29e in Amsterdam wordt erg onzeker.

Tegenslag

Sinds de vorige 10km training zo goed als stilgelegen, op een enkele 5 km training na. Vier dagen met koorts op bed gelegen sinds vorige week vrijdag, en daarna maar langzaam opgekrabbeld: koorts, hoofdpijn en spierpijn, en een intens uitgeput gevoel. Moeite met slapen - het werk weegt zwaar deze dagen. Ik begin pas weer met zwemmen zodra ik mijn energie terug heb. Al is er voor het Kanaal en zelfs voor Rottnest nog geen man overboord, ik voel me toch in mineur: zo'n terugslag in fitheid is altijd een tegenvaller, en ik mis het trainen, zowel lichamelijk als geestelijk. Het enige voordeel is dat pijntjes zoals in mijn nek door de gedwongen rustperiode verdwijnen

Gelukkig nog maar vier werkdagen  te gaan voordat ik woensdagavond met M en T op het vliegtuig stap voor een deze keer wel zeer verdiende Kerstvakantie in Lith. We tellen alledrie de dagen en uren af, al is het zo met z'n drieen best goed gegaan. Veel respect voor eenoudergezinnen trouwens, wat een geregel met dat grut zeg!

Een Nederlander is in Australie gewond geraakt door een piepklein maar levensgevaarlijk kwalletje. Niet van het soort dat bij de Rottnest overtocht rondzwemt hoop ik.

Gisteren mijn derde column ingeleverd bij het Brabants Dagblad, die zal een dezer dagen wel verschijnen. Eigenlijk had ik uitgebreid bij het CIPRB op veldbezoek willen gaan en erover willen schrijven in de column, maar geen tijd meer voor gehad. Maar ik heb, zo vlak voor de feestdagen, toch maar de nadruk gelegd op fondsen werven.