Rottnest Channel Swim 2011: zwaar afzien

Dit is geen blij stukje, ondanks het feit dat ik gisteren de overkant heb gehaald. Een dag na de race lik ik mijn wonden,  letterlijk: de striemen van enkele tientallen stinger- en kwallenbeten nog op mijn lijf, en ondanks een dubbele laag factor-50 pijnlijk verbrand over mijn hele lijf.

Ik lik ze ook figuurlijk, omdat de inspanning, de zwaarste die ik ooit heb geleverd, ook mentaal zijn sporen heeft achtergelaten. Ik ben nog nooit zo diep gegaan, en de moed zakt me in de schoenen als ik denk aan het Kanaal: 33km i.p.v. 20, en 16 graden Celsius in plaats van 24.... 

Over de wedstrijd zelf: mijn tijd was 7 uur, 29 minuten en 52 seconden, 95e van de 148 deelnemers (& 46 niet gestart of uit de race gestapt). Net binnen de zeveneneenhalf uur gebleven, maar toch een kwartier langzamer dan vorig jaar, toen er een ruwe zee was. De eerste 10 km kon ik een hoog tempo handhaven, en mijn begeleiders dachten dat er een tijd van onder de zes uur in zat. Ik ben echter wel 20-30 keer gestoken door stingers en kwallen, en zag kwallen van wel twee meter lang onder me door zwemmen. Twee keer stak ik mijn arm vol in zo'n beest: alsof er kokend water over je huid wordt gegoten. Na 8 km begonnen mijn spieren te verstijven. Na 11 km was het tempo er uit en begon mijn linkerschouder hevig op te spelen. Pas de laatste 3 km kon ik weer iets versnellen, maar ging ik door een tegenstroming maar langzaam vooruit. Vanaf 10 km verliep alles in een langzame pijnlijke roes.
De finish was niet al te fraai: ik kwam volledig uitgeput binnen en werd meteen mee genomen naar de medische tent voor verzorging, van alle kwallenbeten en omdat ik letterlijk sterretjes zag: een half uur op een veldbed gelegen om bij te komen.

Ik heb het gehaald, maar ondanks de ' ideale omstandigheden' was het een barre, boze tocht, en heb ik  zwaar afgezien. Ongetwijfeld zijn hier een aantal goede lessen uit te trekken, en dat zal ik de komende weken zeker doen met Marcel. Maar op dit moment is er twijfel en onzekerheid: waarom doe ik dit ook al weer? Hoe is het mogelijk dat ik deze tocht, toch zo'n 2 km korter dan de Ijsselmeerovertocht, toch al twee keer ruim anderhalf uur trager afleg? 

Een paar verklaringen zijn er wel:
- niet genoeg getraind. Door ziekte en werk heb ik de afgelopen maanden de nodige trainingen gemist. DE zin was er ook niet.
- slaapgebrek: in de drie nachten voor de race heb ik er twee niet geslapen, de eerste door de vliegreis, en de nacht voor de race door zenuwen. De middelste nacht wel 9 uur geslapen, en een siesta van 2 uur. Maar 11 uur in drie dagen is natuurlijk geen goede voorbereiding.

Gelukkig gingen er ook een paar dingen goed:
- de voeding: geen hongerklop gehad door goede carbolaoding de dag ervoor, en ruim 6 liter sportdrank weggeklokt tijdens het zwemmen. Iedere 20 minuten drinken en ieder uur een stukje banaan is een prima ritme.
- onderrug heeft geen problemen opgeleverd. Ook verrassend weinig spierpijn de dag erna. De schouder lijkt er met ibuprofen weer bovenop te komen.
- de snelle eerste 10 km was bemoedigend. Ook bemoedigend dat ik op het laatst weer snelheid kon maken tegen de pijn en uitputting in.

Nu eerst terug naar huis, en slaap inhalen. Daarna met coach de race analyseren en een plan opstellen voor de komende maanden.

Ik heb wat foto's, zal ze later aan deze post toevoegen.