En nu verder...

Met coach Marcel van der Togt gisterenavond laat over de telefoon de IJsselmeerovertocht nog eens besproken: hoewel mijn onverwacht snelle tijd voor ons beiden een prettige verrassing was, heeft hij als rechtgeaard coach volop op- en aanmerkingen, dus ik sta weer met beide benen op de grond. Dat is prima, al beviel die roze wolk voor een tijdje erg goed... :)

Het Kanaal is het grote doel voor augustus volgend jaar: 13 km langer, enkele graden kouder, en vooral veel woester dan het dit jaar spiegelgladde IJsselmeer. Een inspanning die ik me nog steeds niet goed kan voorstellen, en da's misschien maar goed ook...
De kunst is nu om tussentijdse doelen te formuleren om gemotiveerd te blijven voor de vaak loodzware trainingen. Burnout bestaat ook bij sporters, en moet voorkomen worden. Ik wil dat proberen door

Gewichtentraining wel een beetje
doseren natuurlijk...

1. training goed te plannen, dus niet het hele jaar door als een blinde door te trainen, maar met zorgvuldig geplande piekmomenten van steeds intensievere training;  
2. training te varieren  met andere sporten en oefeningen (roeimachine, beetje hardlopen, fietsen/hometrainer, en gewichtentraining); en, last but not least 
3. een goed evenwicht te houden tussen familie, werk en sport (in volgorde van belangrijkheid). 

Hoewel marathonzwemmen het onderwerp is van deze site, is dat maar een klein deel van wat ik doe en wie ik ben. Niettemin ben ik zeer content met mijn vrij nieuwe en toch wat excentrieke hobby.  

Ik moet mijn definitieve planning voor het jaar nog maken, die hangt ook van Asha's plannen af.  Ze wil dit jaar misschien in februari een intensieve cursus van een maand volgen bij de British Council in Dhaka, en daar wil ik voorrang aan geven: ik zal 's avonds klaarstaan voor de kinderen voor huiswerk en het naar bed brengen terwijl zij zit te blokken. Mocht de planning echter anders uitpakken, dan zou ik me kunnen inschrijven voor een 12-uurs wedstrijd (in een zwembad) in Zurich in februari 2011. Of anders opnieuw de Rottnest Channel Swim (19,7 km, in februari 2010 ook al eens gedaan), diezelfde maand. In april of mei 2011 dan een week ergens in koud water (16℃ of lager) intensief trainen. Dan zou ik in juni 2011 aan de Manhattan Island Marathon Swim (28,5 mijl, zij het met getijdenstroming in de rug) mee willen doen, qua afstand de perfecte voorbereiding, maar erg moeilijk om ertussen te komen. Slechts 25 solozwemmers worden toegelaten, en  daar zitten internationale kanonnen bij. De enige wedstrijd ook waar je een essay moet schrijven over je beweegredenen om een kans te maken op toelating! Mocht dat niet lukken, dan een andere lange uitdaging in koud water in juni 2011.

Mijn training de komende twee maanden: 3 à 4 trainingen per week, niet te lang (3 a 4 km), veel sprint en intervalwerk om de snelheid er terug in te krijgen. Iedere 4 à 5 weken een zwaar lang weekend, met drie à vier zware en lange trainingen op opeenvolgende dagen. Verder ben ik voorzichtig begonnen met gewichtentraining om vooral schouders, armen en romp sterker te maken, en sta nu dan ook stijf van de spierpijn.

Zwemmen is maar een klein deel van mijn bezigheden deze weken. Met de ambassadeur op verlof mag ik een kleine maand op de winkel passen, wat erg leuk is, maar ook een flink pak extra werk met zich meebrengt. Ik zal er binnenkort eens wat over schrijven.
Daarnaast is de terugkeer naar Dhaka deze keer wat stroef voor de kinderen: ze missen Nederland en hun vriendjes en vriendinnetjes soms erg. Gisteren een huilende T. (9 jaar) moeten troosten die het even niet meer zag zitten en haar familie in Nederland en haar vriendinnen in Lith zo vreselijk miste. Diepe wanhoop. Geloof maar dat je op zulke momenten als ouder de verantwoordelijkheid voor je keuzes (werken in het buitenland) loodzwaar op je voelt drukken. Vandaag ging het gelukkig al weer veel beter, en de les die ze geleerd heeft is dat je de heimwee en het verdriet moet toelaten, maar ook dat het komt in vlagen, en dat het ook weer voorbij gaat. Gelukkig is ons gezin hecht, en een warm nest. De andere drie kinderen gaven haar gisteren bij het avondeten 'advies' hoe ze met het verdriet om kon gaan, mooi was dat.

Volgende week, op 8 september, zal ik de directeur en oprichter van het Centre for Injury Prevention and Research Bangladesh , dr Fazlur Rahman , ontmoeten. Ik wil met hem mogelijkheden bespreken om met mijn Kanaalovertocht activiteiten van zijn instelling te sponsoren. Hoewel die zich met veiligheid in en om het huis in het algemeen bezighoudt, hoop ik dat het mogelijk is de sponsoring vooral te focussen op de kwestie van verdrinkingen en zwemlessen voor de armste kinderen in dit land. Ik hou jullie op de hoogte via deze site!